Türk halk müziği Türk halkının duygularını anlatma yolu olarak büyük bir kültürel birikim oluşturmuştur. Kültür bir toplumun tarihi süreçte içinde şekillendiği ve sanat yaratıcılığı ile zenginleştirdiği bir sosyal varlıktır. Türkülerle biz bir taraftan kültürel olarak yoğrulurken, diğer taraftan iç dünyamızdaki duyguları dile getirme imkânı buluruz. Bunu en iyi yapanlar ise halk ozanlarıdır. Âşıklık olarak adlandırdığımız bu gelenek kültürümüzün zenginleşmesinde en önemli kaynak olarak görülebilir. Fakat türkülerimizin tek kaynağı âşıklar değildir. Bu bakımdan Türk halk müziğinin ana kaynaklarına baktığımızda şu gurupları görürüz:

1. Yörede herkes tarafından bilinen melodik yapısı kabul görmüş bestekârı belli olmayan anonim halk türküleri.

2. Yöre özelliklerine uygun okuyan mahalli sanatçılar, başka bir diğer deyişle halk âşıklarından derlenen türküler

3. Beste tarzında yapılan Türk halk müziği eserleri ki bu tür, daha ziyade son zamanlarda kabul görmüştür.

Âşıklık geleneği aynı zamanda halk hikâyeleri ile sürdürülür. Türkülere kaynaklık eden âşıklar, halk hikâyelerine de zenginlik katar. Halk hikâyeleri türkülerle birlikte toplumun sosyalleşmesinde ve kültürel devamlılığın sağlanmasında önemli görevler üstlenirler. Yeni nesillerin yetiştirilmesinde toplumun vermek istediği mesajlar bu hikâyeler ve türkülerle hayatın içinden dolaylı olarak verilir.